ره آوردی بمن می رسد؛ از درون ِ " گوی زمین"،آنجا که همه ، گداخته است و روان . به شوق ، گره می گشایم ؛ چند خرده سنگ ِ پر حفره ؛ آجری رنگ. بیرون پریده از "دودخان ِ" آتشفشانی که بمن لبخند می زند. از یکی از جزایر "قناری" ، در کرانه ی خاوری اقیانوس اطلس آمده اند . به نرمی ، پذ یرای شان می شوم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر