در دوشنبه روز 17 اردیبهشت ماه سال 1246 خورشیدی ، هنگامی که تهران در تابستان 80000 و در زمستان 120000 تن جمعیت داشت ، پس از یک بارندگی سنگین ، سیلابی سترگ، تهران را در بر گرفت . در این رویداد ، پیرامون 120 خانه ویران شد و مردمان زیادی جان خود را از دست دادند.
در آذرماه همانسال ، برای افتتاح محدوده ی شهر و بنیاد " دارالخلافه تهران ناصری"، مراسمی در بیرون شهر برگزار شد و شهر تهران بنام "دارالخلافه ناصری"، نامیده شد؛ دیری نپائید که به "دارالخلافه مظفری"، تغییر نام داد. گرچه هر دو نام از میان رفت و شهر همچنان" تهران"، باقی ماند.
در سال 256 خورشیدی ، تهران یکی از 33 قصبه ی پیرامون ری ، به هنگام یورش بیرحمانه ی مغولان به "ری" ، و ویرانی و آوارگی بازماندگان این فاجعه ی انسانی ، نخستین گام را در راه توسعه و گسترش برداشت ؛ تا آنجا که در نوروز 1165 خورشیدی به مرتبه ی " دارالسلطنه ، " دارالخلافه"، و سر انجام به پایتختی رسید ؛ در آن سال ، تهران 20000 نفر سکنه داشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر