به هنگام رخنمون زمینلغزه ی سیمره ، خر سنگها و و تخته سنگها و دیگر عناصر آواره شده از یلندی شمالی رودی که در پای این برجستگی ، جریان داشت ،موجب بسته شدن مسیر رودخانه شده و بد ینسان دو سد شکل می گیرد و دریاچه هایی بوجود می آید که امروزه ، هر دوی آنها خشک شده اند. گرچه آثار بر جای مانده ی یکی از این دریاچه ها ، با توجه به رسوبات نهشته شده در آن ، زهکشی زمین های زیر کشت امروز را باعث است . دریاچه ها ، با توجه به عناصر تشکیل دهنده سد ها ، که دارای شکاف ها و درزهای بسیار بوده است ، بتدریج خشک شده و عناصر شکل دهنده ی آنها ، هوادیدگی یافته اند. سپس ، دریاچه ای جدید و جریانی تازه ، در توده ی بر جای مانده از زمینلغزه ، بوجود آمد .این دریاچه با حدود 39 کیلومتر درازا ، و برابر 150 متر ضخامت ، همآغوش است با زمینلغزشی که اتفاق افتاد .
زمان رخداد زمینلغزش سیمره بروشنی معلوم نیست ؛ اما ، با توجه به پلی شهری باستانی ، در بستر دریاچه ، متعلق به دوره ی ساسانی، نشان از زمان رخداد زمینلغزه، می تواند باشد . دوره ی ساسانی از 224-651بعد از میلاد، در ایران زمین توسعه داشت ؛ بنا بر این زمینلغزش سیمره باید بسیار قدیمی تر از زمان عمران این شهر باستانی باشد .
کارشناسان ایرانی در گزارش خود که در سال 1998 میلادی - 1377 خورشیدی- انتشار یافت ؛ - آقایان شعاعی و قیومیان -، زمانی بین 10370-10120 سال پیش از امروز را برای این زمینلغزش سترک ، بر آورد کرده اند.
و در فرجام این پرسمان شکل می گیرد که علت رخداد یک چنین پد یده ی زمین ریخت ساختی چیست؟ از آنجایی که این پهنه بخشی از گستره ی لرزه خیزی ایران زمین است ، انرژی بر آمده از زمینلرزه ای سترگ ، از دید زمین ساختی را می توان علت بنیادین این مهم بر شمرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر