د ست آ دمی

دوره ی کشا وزری آ غا زین
در برخی منا طق جها ن ، در حدود 12000 سا ل پیش آ غا ز شد . با ا هلی کرد ن جا نورا ن و گیا ها ن ، برا ی نخستین با ر در تا ریخ زمین ، یک موجود زند ه بگو نه ا ی آ گا ها نه فرا یند ها ی زیست شنا ختی را به سود ا هدا ف خود به خدمت گرفت .
با گسترش ا هلی کردن و پیشرفت فنون کشا ورزی تا ثیر جا معه ی ا نسا نی بر محیط ا فزا یش چشمگیری می یا فت . سیما ی زمین به د ست آ دمی تغییر می یا فت تا بدا نجا که در نیمکره ی شما لی ، جنگل در منا طقی گسترده از میا ن رفت ، تا برخی جا ها زمین ها ی کشا ورزی و در جا ها ی دیگری رستنی ها ی تنگ تر جا یگزین آ ن شود . در بر خی موارد فعا لیت ها ی کشا ورزی ا نسا ن با عث فرسا یش شدید خا ک شد .برا ی نمو نه در"فیجی خا وری" که آ دمی 3000 سا ل پیش وا رد آ ن شد ، در یک دوره ی 150 سا له ، از 1900 تا 1750 سا ل پیش ، د ست کم 50 سا نتی متر ا ز خا ک از میا ن رفت .
آ تش ، در ا ین دومین دوره ی بوم شنا ختی نیز همچنا ن به کار گرفته می شد و نقش مهمی را در سا ختن ا فزا ر ها ی فلزی با زی کرد .
در این دوره گروه ها ی ا نسا نی بسیا ر کمتر ا ز دوره ی آ غا زین کوچگری می کردتد .
علیرغم همه ی تغییرا تی که کشا ورزی پدید آ ورد ، دوره ی کشا ورزی آ غا زین و دوره ی آ غا زین ، دو ویژگی مشترک بوم شنا ختی بسیا ر مهم دا شتند که جوا مع جدید فا قد آ نند . نخست آ نکه نرخ کا ربرد ا نرژی برون کا لبدی( عمدتا آ تش ) ، از نرخ ا فزا یش جمعیت پیروی می کرد ؛ دوم آ نکه ، فعا لیت ها ی آ دمی بگونه ی موثری در چرخه ی طبیعی زیست – زمین – شیمیا یی زیستکره ما نند چرخه ی کربن ، ا زت و فسفر مدا خله نمی نمود .


د ست آ دمی (3)
دوره ی شهر نشینی آ غا زین
حدود 5000 سا ل پیش ، با پیدا یش نخستین شهر ها در بین دو رود – بین النهرین - ، و کو تا ه زما نی پس ا ز آ ن ، در چین و هند ، آ غا ز شد . این شهر ها ی آ غا زین ، سر آ غا ز سومین دوره ی بوم شنا ختی جا معه ی انسا ن بودند . این دوره بوسیله ی رشته ا ی از تغییرا ت بنیا دی نشا نه خورده اند که سا زما ن جا معه ی ا نسا نی و شیوه زندگی اعضا ی آ ن را تحت تا ثیر قرا ر دا ده ا ست . برخی ا ز ا ین تغییرا ت دوا م یا فته و جزء سیما ی بسیا ری ا ز شهر ها ی جها ن نوین شده ا ند . آ شکا ر ترین تغییرا ت عبا رت بودند ا ز ا فزا یش بسیا ر زیا د مردم در یک محل ا ست که اکثریت آ نا ن مستقیما در فعا لیت ها ی تا مین غذا ما نند کشا ورزی و ما هیگیری در گیر نبودند . زندگی مردم شهری بوسیله ی ما زا د موا د خورا کی تا مین می شد که تو سط کشا ورزا نی که در فرا سوی دیوا ر ها ی شهر زندگی و کا ر می کردند ، تهیه می شد .
ا فزا یش ترا کم جمعیت ، اثر نما یا نی بر ا رتبا ط میا ن ا جتما عا ت ا نسا نی و موجود ا ت انگلی یا بیما ریزا د ا شت .
هما نند دوره ها ی پیشین ، چرخه ها ی طبیعی زیست – زمین –شیمیا یی هنوز د ست نخورده بود ، و نرخ کا ربرد ا نرژی ،هنوز پیرو تغییرا ت اندازه ی جمعیت بود . زیستکره بطور کلی و بزرگترین بخش محیط طبیعی که جمعیت ا نسا نی به آ ن تعلق د ا شتند علیرغم برخی تغییرا ت کوتا ه مد ت ، هنوز ا سا سا " در یک حا لت پا یدا ری پویا قرارد ا شت . این نوع جوا مع امروزه نیز در برخی منا طق به زندگی خود ا د ا مه می دهند .
تا نزدیک به پا یا ن ا ین دوره ، شهر ها یی که بیش از 100000 نفر جمعیت د ا شته با شند بسیا ر کمیا ب بود ؛ یک استثا ء ، شهر رم بود که در پیرا مون زما ن عیسی مسیح ، حدود یک میلیون نفر جمعیت د ا شت .
مر دا د ما ه 1355 خورشیدی