کودکی می آید واز فردا می گویدو برادری می پرد و از دیروز می گوید. و این زندگی است که در لحظه ای به چنگ ما می افتد .گستره ی دامغان در جنوب خاور البرز کوه ، خود را پهن کرده است .
دامغان رود ، از بلندی " "کرکس" ، با چکاد 3623، سوار بر سنگهای 65 میلیون ساله ، می چرخد و می رقصد و فرود می آید.
...
بیست و چند روزی است که ناصرالدین شاه، به شوق خراسان در راه است - سال 1299 هجری قمری است-
منزل دامغان است . شهر خرابه است . علمای دامغان و قاجاریه از طایفه ی شاه که مفلوک هستند ، به حضور آمده اند.
مولود خانه ی فتحعلیشاه را که در ارگ دامغان است و اعتضاد الملک تیول نموده است بجهت خود ، کثافت و نجاست تا سقف رسیده است .با وجود اینکه سلطنت در این خانواده ی قاجار و فتحعلیشاه جد پادشاه است ، چرا باید اهتمام نشود .
به مجمد ابراهیم خان سهام الد وله حاکم مازندران که به پای بوس آمده است و بسیار بد سیورسات ، حاضر کرده است ، سرداری شمسه ی مرصع داده شد . دلیلش؟ معلوم شد واسطه ی او " معتمد الحرم" ، خواجه باشی است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر