در پا ی تیغ بلند تو چا ل، زمستا ن هشتا دو شش دیگر بو د ؛بیش ا ز بیست روز پی در پی سر ما ی منفی صفر ، مژد ه ی بید ا ری بذ ر های خفته ی چند سا له د ا د .
در د امن بلند ا لبرز ، بذ ر به خو ا ب رفته ی چند سا له ، جنبید و پوست تر کا ندو بید ا ر شد؛ جو انه زد و سر ا ز خا ک بر گرفت و لرزا ن شد .
بذر نو رسته ، چشم به هر سو دوخت و، اشنا یی ندید . خورشید را در هما ن دور دست 150 میلیون کیلو متری ، به سختی دید ؛ اما ، کویر را در همسا یگی یا فت ؛شوری خا ک را دوست ندا شت و از دیو با د کویر می ترسید تلخ خا ک کویر ، بر سینه ی ا لبرز کوه چنگ اناخته و بر خر سنگها ی اواره بر دامنه ، نشسته بود. سرا سیمه شد و بر خود لرزید . اسما ن سنگین و تیره بود .
دست ادمی تغییرا ت ژرفی در هوا ، آ ب و خا ک و دیگر موجود ات زنده ، پدید آ ورده بود .
رود ها ی " صا لح بیک "، " مقصود بیک"، و "یعقوب بیک " را نیز ندید . هرا سا ن شد . رود خا نه ی صا لح بیک را که رود دیوانه نیز نا م داشت به خوبی می شنا خت .
در یا فت که سیلا ب ها ی ویرا نگر 17 ا ردیبهشت ما ه سا ل 1246 ، تیر ما ه 1316، مر دا د1333، و نیز چها رم مرد ا د 1366، درختا ن را از بیخ بر کنده و قلوه سنگ ها را با خود برده و خر سنگها را جا بجا کرده ا ست .
...
با ران بها ری با ریدن گرفت .ابر ها در هم شد . آ ب در خا ک نما ند؛ هرز آ ب شد و را ه کویر گرفت و پنها ن شد .
و خا ک بر سفره ها نشست .
" ا کا لیپتوس" پیر و نا رنج به بار نشسته از سرما ی زمستا ن 86 را ، خوا بیده و یخ زده یا فت .
اول اردیبهشت ما ه 1387 خورشیدی
رضا تا با ن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر