شكوفه ي كيلاس روز سوم از ارديبهشت 1387
زمين نفس كشيد و رويه ي بلورينش، درز ها بر داشت و چند پاره شد .
باد نيز امد و پيام بيداري داد .
در هر دم زمين ، جوا نه ها ي در خود گره شده ، بروي زمين پريد ند و رقصا ن ، جاي خود يافتند .
بهار ا مد ؛
خورشيد هم از پشت تيغ بلند البرز ، به دره "كند" سرك كشيد . روز شد .
و من ، از پس د يد ار پا ئيزي ام از دامن پر چين و رنگ به رنگ بلند ي " كند"، به تما شاي شكوفه هاي گيلاس ، به ا ن سو شتا فتم . .
...
به نرمي از دامن كوه ، با لا مي روم و لبخند بوته هاي سبز براق را به مهر ، پا سخ مي گويم .
سپيد ار را راست قامت و بيدار ياقتم .
از تمام بد ن پير درخت گيلاس، شكوفه ، بيرو ن پريده ا ست . ا وا زشا ن را مي شنوم ؛ و به احترام در پا ي شا ن مي ا يستم . باد را نيز مي بينم . خو شا به من .
بوته ها ي سبز چهره را ، در انتظار گل ريزا ن درخت گيلا س يافتم .
...
بو ته ها ي به گل نشسته نيز ، به نرمي در دامنه ها ، با لا مي رو ند، و جا ي خود را به نو رسيده ها ي در انتظار شكفتن مي سپا ر ند .
موج گو نه ا ست اين دگرگوني گل بوته هاي رقصا ن در باد .
...
پير درخت گردو، در تدارك در هم شد ن و باروري است ؛ ديگر درختا ن نيز اينگو نه ا ند .
خنده ي بلند دا نه ها ي اب ، در افتا د ن از خر سنگها ، من را بخود مي خوا ند . به سو ي اوازش مي دو م . خو شا به من .
باد را در بو ته ي در هم فرو رفته ي زرشك نيز د يدم .
...
خورشيد ، رنگ پاشيده به دره را به ارامي جمع مي كند ، شب در را ه ا ست . رضا تا با ن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر